iss það er nú ekki neitt.

......Ég hef arkað með konuna mína á bakinu frá því að ég hitti hana. Þá var ég kornungur og hugaður í anda en nú er ég orðin gamall og roskinn.Nú hef ég hlustað á bévítans þrasið í þessari sínuðandi kellingarkvöl frá upphafi til enda kaldastríðsins, í gegnum hrun Sovétríkjanna, til enda níunda áratugarins. Hún hefur ekki samkjaftað frá upphafi nýja árþúsundsins og haldið mér endalausa þrasræðu innum leiðslu gróðahyggjunnar og alla leið ofan í hyldýpi íslenska bankahrunsins. Hún hefur fylgt mér eins skugginn í gegnum stærstan hluta lífs míns og er enn þá í dag alveg saman pínan og ég hitti hana fyrst. Á þessari píslagöngu, eftirlét henni allar þær tekjur sem ég hef drýgt og þurfti að sjá henni farborða sem fyrirvinna heimilisins. Hún hefur fylgt mér eins og ískur og verið mér sem krónískur hausverkur sem gerir mig óstjórnlega graman. 

Já en afhverju ferðu þá ekki frá henni ?

Afhverju ekki ?

já 

Hún er bara svo helvíti skemmtileg  ?

Nuð hennar er meira hressandi heldur en allir bestu skemmtiþættir heimssögunar og þar leik ég aðalhlutverkið í bulli hennar. Ég er skotskífa hennar svarta húmors og ekkert er mér kærara en að kjafta hana í kútinn. Hún heldur mér lifandi í ellinni og án hennar væri líf mitt ein stór einsemd.



 

 

 

 

  -Þú ert andfúll Jóhannes.

- Æi þegiðu kelling. Þú veist að ég heiti páll

 

Hlaupa með eiginkonurnar á öxlunum