Ég er hún.

heimasíminn hringir og ég svara. Það skellur á andataksþögn uns ég heyri í fallegri kvenmansrödd.

hæ- segir kvennmannsröddin

 uu hver er þetta ?

þetta er ég - segir röddin

Bíddu hvernig má það vera ? 

Ha! Hvað áttu við ? spurði hún að nýju

Varstu ekki að segja að þú værir ég..Ég er ekki kona ?

Já þú meinar...Ég hef aldrei velt því fyrir mér

ertu að ljúga að mér  

Nei ég segir þér alveg satt...þetta er ég.

 

Eftir þetta furðulega samtal rann uppfyrir mér ljós. Ég, Brynjar Jóhannson,sonur föður míns og móður, bróðir bræðra minna, er ekki ég heldur vinkona mín og það sem gerir þetta mál enn þá furðulegra er að hún er samt ekki ég þó að ég sé hún. Hún er bara hún .......og já ég líka.

 

Athugasemdir

[Jónína Dúadóttir, 8.5.2010 kl. 05:37]