Má vera að þetta sé svokallaður froðusnakkur ?

 Í frétt mbl.is  stendur

"Bandaríski vísindamaðurinn Gary Hufford sem starfar hjá veðurstofu Bandaríkjanna í Alaska  segir í samtali við AP fréttastofuna að þegar Katla gaus árið 1755 hafi íbúar Bandaríkjanna þurft að þola mikinn frostavetur. Til að mynda hafi Mississippi verið ísi lagt allt að New Orleans auk þess sem sérlega kalt hafi verið á austurströndinni"

Ef Bandaríkjamönnum stafar svona mikil ógn af íslenskum eldfjöllum- afhverju gerðust þá ekki miklir frostavetrar í kjölfar hinna gríðurlega nátturuhamfara sem gerðust undir Vatnajökli árið 1996 ? Og þó svo að frostavetur hafi átt sér stað í Bandraíkjunum árið 1775- hvernig í ósköpunum er þá hægt að tengja þær frosthamfarir við þetta kötlugos með óyggjandi sönnunum ?

í það minnsta er ég stórlega efins um að vísindamenn séu einhuga um þessa kenningu Gary Hufford og finnst mér hún bera bragð hræðsluaróðurs sem takmarkaður fótur er fyrir. Mér þykir verra ef verið að gera frétta mat um ísland af líkindum og hefði viljað að svona dylgjum væri svarað eins og skot.

Það er líkast til hægara sagt en gert-því fjölmiðlastöðvum eins og Fox er skítsama um sannleikan.

Miðað við hvað vísindamenn virka almennt varkárir í yfirlýsingum sínum þá þykir mér þessi bandaríski kauði ansi digubarkalegur og full mikið staddur með hausinn uppi í rassgatinu á sjálfum sér. 

Umheimurinn hræðist Kötlugos

Ég vil fá alvöru nátturuhamfarir

Áhugi minn fyrir gosinu í Eyjafjallajökli er mikill. Raunar svo mikill að eg óska mér "eldgosheitast" af öllu að fjölmiðlar sendi einhvern snarbilaðan myndatökumann sem næst spúandi gígnum. Mér finnst  myndefnið verið hálf píslalegt sem er af þessum nátturuhamfarastað og mig kitlar í að sjá eitthvað meira krassandi en myndatökur sem eru úr órafjarlægð.

Nóg er nú til af blaðamönnum sem eru til í að leggja það á sig að fanga augnablik eldgoss og því ekki að senda einn myndatökubrjálæðing sem næst gígnum til þess að svala forvitni okkar hinna sem fylgjumst spennt með hverri frétt sem birtist á netinu ? 

Allavega býð ég spenntur og ef satt skal segja ... þá vonast ég til þess að það fari að gjósa í Kötlu á sama tíma og landið fari gjörsamlega "hamförum". Ég er nátturulega ekki að biðja fyrir einhverjum manndrápskveðjum af hálfu móður nátturu en verð að viðurkenna að mér þætti mikilföngulegt að sjá eitthvað sem gerðist í anda Vatnajökuls fyrir meira en áratugi síðar.

það er langt um skemmtilegra að fylgjast með þessu... heldur en þessari bandsettu lýðbrumarapólitík á íslandi

Tilkomumikið og stórfenglegt

Ljósmyndasýning á Mokka.

Þetta eru nokkur ljóð sem ég var með við Ljósmyndir Veru Pálsdóttur... sem er núna með sýningu á mokka.

 

 

Bý inní himnesku hugmyndaríki

Í heimi sem veitir mér daglega skjól

Heilun sem verndar gegn sálrænni sýki

Og sefar hin hamslausu klukknanna hjól

 

Lifi í jarðneskum heimi til hálfs

Og hinn partinn innan í tilvist míns sjálfs

Ofan í djúpi sem aðeins er til

Innan í bólu míns tónlistarspils

Hljóms sem ég skynja við skil

Í skapandi miðju míns hugmyndabyls

 

Vinn þar sem hönnuður dynjandi drauma

Dansa sem breytast úr órum í raun

Skapari eldheitra ástríðuflauma

Sem enda að lokum sem fastmótað hraun

 

Lifi í jarðneskum heimi til hálfs

Og hinn partinn innan í verund míns sjálfs

Ofan í huglægu djúpi míns draums

Og dynjandi fljóti hins skapandi straums

Punkti míns glaðlynda gaums

Sem gefur sig allan til líðandi glaums

 

Innra með sjálfri mér hlust’eftir hljóði

Er heyri í orðum úr draumkenndu ljóði

Fiðlara leika á stóíska strengi

Og stórhljómsveit spila af frjóu listfengi…

Til

mín frá mér simfóníu

- Mér til mín Útópíu

 

 

- Ljóðfuran óx

- kringum dauðvona tré

- í grámyglulegum skógi.

- Þar sem andrúmsloftið var hugmyndasnautt

- og haustið eina árstíðin.

- Jarðvegurinn var grýttur og ástin geislavirk.

-Hún var upphafið á grænni tíma og endalok anddeyðunar.

-Hún dúxaði í prófraunum nátturunnar og var því komin til að vera

 

Stödd inni í heimi - hins sturlaða manns

Stíg við mig sjálfa - þar darraðardans

Rétt eins og bandalaus flugdreki flýg

Í foki - við steingrýttan - ógæfustíg

Finnst eins og húsin þau hlæi að mér

Himinninn glotti - er götuna fer

Golan hún flytji mér - vitfirrtan vals

Er Væntingarborgin - hún riðar til falls

 

                                                                                                        

Alls staðar- hún eltir mig

Eins og - gömul vofa

Gegnum - bláköld breiddarstig

Bergrunnin - af dofa

 

Undir - eyðimerkursól

Yfir - þurra sanda

Inn um - niðdimm næturból

Napurra - draumalanda

 

Man ég - hitti hana fyrst

Í- hjarta - næturglaumsins

Sauðdrukkin - og sopaþyrst

Í sælu - mannhafsstraumsins

 

Nóttin - hún var niðurlút

Náðarlaus - í lundi

Er ég - elti hana út

Inn að - húsasundi

 

Angaði - sem ilmvatnslögg

Er ég - horfði á hana

Veitti - síðan viðarhögg

Varð - henni að bana

 

Og svo er hérna lag... við eina myndina að lokum .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lag á ljósmyndasýningu.

 

 

 

Þetta lag má finna á ljósmyndasýningu Veru Pálsdóttur.

 

 Birna Einarsdóttir annaðist grafíska hönnun sýningarinnar

 

en ég- Brynjar Jóhannsson sá um textagerð hennar.