Loftfiskurinn

Loftfiskurinn

Við götuljós á Laugavegi
loft-fiskurinn sveif
að- því sem hugann hreif
og hjartað áfram dreif
Er- hlýddi því sem tif þess honum sagði
brosti jafn við blíðunni

og- böðlum rauna hans

svikum samherjans
og- sverðum kvalarans
og- minnti mest á perlu on í flagði

þráði ekki úthöfin
og- ólgu ölduróts
hvorki fossa fljóts
né- fegurð sjávargrjóts
en- þess í stað hann þreifst á þurru landi
allt frá blautu barnsbeini
er- borgarljósin sá
fylltist frelsisþrá
að- fljúga um loftin blá
og- frá því ugga sína- til þess þandi

Í draumum sínum daðraði
við- dásamlega þrá
að- svífa sjónum frá
og- synda himni á
og- smám saman þá lærði hann að fljúga
til- götuljósa á Laugavegi
loffiskurinn flaug
með- gyltan geyslabaug
og- gullna hjartataug
og- skoðaði hinn íslenska almúga

stundum virtist augnalaus
því ekkert hann fékk
Á eiginn himni hékk
er- horfði á fólk sem gekk
grautpirrað á amstri tilverunnar
var- ástfanginn af Íslandi
og- einlagur sem barn
aldrei óbilgjarn
og- ísaður sem hjarn
með- fallegt bros- strekkt við báðar kynnar