Þegar raunveruleikinn kemur í heimsókn á mánudagsmorgni

Á þessháttar stundum - ráð eru rýr

 því- raunveruleikinn er geimstöðin Mír 

hann er vír

 sem veldur þér straumi 

 hann er brýr 

sem brenna í draumi 

 og ógnin sem enginn vill sjá...elsku hringaná

Á þessháttar stundum - rotnar hver rós 

 því raunveruleikinn er allt of heitt ljós

 hann er dós
 sem enginn vill opna 

 hann er drós 

Sem grípur til vopna 

 og-dapurleg úrhellisspá...elsku hringaná

á þessháttar stundum fjandinn er frjáls
og fegursta vonin er skorinn á háls

 Á þessháttar stundum er ráðvillan rör

 því raunveruleikinn er útrunnið fjör 

 hann er svör 

 Sem enginn vill vita

 hann er hjör

 Sem sker þig í bita 

og skepnan sem urrar þig á...Elsku hringaná

Á þessháttar stundum er rökkrið svo reitt

 og raunveruleikinn sem gæti þér eytt

 vill fá greitt 

og heimtar því borgun 

 hefur breytt
 sér í -mánudagsmorgun 
og sent þig á vanskilaskrá...elsku hringaná

Á þessháttar stundum er enginn til tals
Um tímann og vatnið og eiganda alls

Loftfiskurinn

Loftfiskurinn

Við götuljós á Laugavegi
loft-fiskurinn sveif
að- því sem hugann hreif
og hjartað áfram dreif
Er- hlýddi því sem tif þess honum sagði
brosti jafn við blíðunni

og- böðlum rauna hans

svikum samherjans
og- sverðum kvalarans
og- minnti mest á perlu on í flagði

þráði ekki úthöfin
og- ólgu ölduróts
hvorki fossa fljóts
né- fegurð sjávargrjóts
en- þess í stað hann þreifst á þurru landi
allt frá blautu barnsbeini
er- borgarljósin sá
fylltist frelsisþrá
að- fljúga um loftin blá
og- frá því ugga sína- til þess þandi

Í draumum sínum daðraði
við- dásamlega þrá
að- svífa sjónum frá
og- synda himni á
og- smám saman þá lærði hann að fljúga
til- götuljósa á Laugavegi
loffiskurinn flaug
með- gyltan geyslabaug
og- gullna hjartataug
og- skoðaði hinn íslenska almúga

stundum virtist augnalaus
því ekkert hann fékk
Á eiginn himni hékk
er- horfði á fólk sem gekk
grautpirrað á amstri tilverunnar
var- ástfanginn af Íslandi
og- einlagur sem barn
aldrei óbilgjarn
og- ísaður sem hjarn
með- fallegt bros- strekkt við báðar kynnar

söngtexti...

Ég verð þér sem vögguvísa
vef þig faðmi- uns sofnar vært
Unaðsstund -  og englasöngur
allt sem er þér kært

Ég mun vekja þig upp
í morguns árið
er færi þér mat upp í rúm
Ég mun vekja þig upp
með hlýu brosi
Þó úti sé helkallt húm

Þú ert þreitt á fjaðrafoki
og fílahjörð úr mýflugum
Þú þarft hvíld undan því oki
og öllum áhyggjum

Ég mun vekja þig upp
og eiga með þér
glaðlinda morgunstund
Vekja þig upp
Sjá þig brosa
Sem fífill á grænni grund

 

Þú átt hvergi heima um niðdimma nótt
nema í föðmunum  mínum
því ég er þín gæfa og glaðlinda bros
og glampinn í augunum þínum.

Ég mun vekja þig upp
með mjúkum kossi
færa þér nýristað brauð
Ég mun vekja þig upp
og dekra við þig
Uns þú verður ellidauð


Mörgum kann að þykja rythmafallið furðulegt en það kemur til að sönglínan er óregluleg.

En eitt lagið og söngtexti .

 

 

Þær raunir urðu mamma.

Ég hef margar brýrnar af mér brennt
bátum sökkt og flugvélum nauðlent
Af lestum misst
og happafengi hennt

Þær raunir urðu mamma að minni mennt
er munstur ógæfunnar loks gat mér kennt.
Að afsakanir eru afleidd rök
því allt það sem ég geri er mín sök.

Ég hef aldrei endamarki náð
engin fræ í farveg tímans sáð
samverjan svert
og hunsað heillaráð

Þær raunir urðu mamma að minni mennt
er munstur ógæfunnar loks gat mér kennt.
Að afsakanir eru afleidd rök
því allt það sem ég geri er mín sök

Gæti mögulega átt meira við krepputímabilið en nokkurntíman áður

Á toppi heimsins 

 

Á toppi heimsins maður sat mjög hugsandi

og horfði þaðan eitthvað út í bláinn

hann bölvaði og bitur síðan sagði mér

bráðum renn ég niður eins og áinn

 

í gilinu var kona sem var sýtandi

og sagðist vera dæmd til þess að tapa

Kvaðst hún hafa gengið fjöll og firnindi

en fatast loks og endað á að hrapa

 

í hæðinni var drengur sem var hlæjandi

og horfði upp á tindinn soldið dreymin

blíðlátur og brosandi hann sagði mér

bráðum mun ég sigra allan heiminn

Brynjar Jóhannsson

Úr ljóðabókinni Demantstár sem gefin var út seint á síðustu öld.  

 

Óhóflega drukkið vín syrgir mannsins hjarta

 Ölæði.

Þú gætir hvössum orðum úr þér hreytt
Er angan vínsins dregur þig á tálar
Vanvirt alla þá sem elskar heitt
Ef aðgát ekki er höfð í návist skálar
Eins og þegar hlýlegt bros þitt brast
er bölmæltir þú nærstöddum án raka
þá Augu veislugesta vitlaust last
Og vini þína dróst til rangra saka

Brynjar Jóhannsson

kæðið er útúrsnúningur úr kvæði Einars Benediktssonar.

 

 

Eitt bros - getur dimmu í dagsljós breytt,
eins og dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúizt við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.

Einar Benediktsson.. 

 

Flugdólgar reyndu að opna dyr

Útsendari vetradrottningarinnar

 Fellibylurinn Bertha sem fjallað er um í þessari mbl.is grein er útsendari hinnar alræmdu Vetradrottningar. Þetta illræmda skapofsakvendi er ekki æskilegur félagskapur og illa liðin af sólríkssæla sumarkonungnum. Ég hvet ykkur að loka dyrnar á þennan útsendara vetradrottningu ef hún bankar á dyrnar heima hjá ykkur.  Vetradrottningin er kuldaleg freðkunta sem lætur jafnvel harðvíruðustu menn skjálfa í návist hennar. Lífsreynsla mín af samskiptum mínum við Vetratrottninguna varð þess valdandi að ég samdi til hennar lag og ljóð fyrir einhverjum misserum en ljóðið hljóðar svona.

 

Vetradrottningin. 

 

Vetradrottning skammdegisins grýlutárum grét

og gaddfreðinni jörðinni hún veðurofsa hét

 feldi síðan niður frostkalt hret

fannbreiðu á hörund landsins lét

 Hún sagði 

Ég er blástur norðanvindsins

ég er tannbit frostsins

ég er él á heiðum úti

bý til svell úr vatni

 með töfrum mínum tortímt öllu get

 í tryllingsköstum mannslíf einskyns met

 

Andartak hún hlýnaði og virtist veðurblíð

hún vöknaði í sólinni og brosti fagurfríð

en síðan varð hún aftur hrímköld hríð

og háði þá í lofti og landi stríð

 
hún varð blástur norðanvindsins

hún varð tannbit frostsins

hún varð él á heiðum úti

bjó til svell úr vatni

og vindar bléstu um hennar valdatíð

og hún var veðurguðum ósamvinnuþýð

 

Hún stormar fram á sjónarsviðið  kuldaleg í fasi

í snjókomu og vitfirrti óþægð

hún fer veðurhamförum og allur hennar asi

mun aldrei sýna neinum manni vægð

í skammdeginu öskrar ófullnægð

í upphafi á dapurlegri lægð

 

Brynjar Jóhannsson 

Ljóðið mun koma fram í skáldsögu sem ég er að leggja lokahönd á og geisladisk en skáldsagan og geisladiskurinn er sama verkið.  

Fáum við Berthu í heimsókn?